Wat er niet meer is

'Van iemand houden zegt iets over het ík, over míjn gevoelens, wat de ander voor míj betekent. Of de ander die gevoelens nu beantwoordt of niet. Dat is de reden dat liefde de dood overleeft.'
In een nacht, in de beslotenheid van een Amsterdamse peeskamer, vertelt Thomas, een librettist, zijn verhaal aan een prostituee. Hij rouwt om de dood van de fijngevoelige pianiste Judith, de enige vrouw in zijn leven die hem raakte maar die getrouwd bleek te zijn. Hij kijkt terug op hun platonische liefde. Nu, na haar dood, lijkt ze als dolende ziel dichterbij dan ooit en heeft hij lijfelijke, erotische ontmoetingen met haar waarmee hij zich geen raad weet.
'Liefdesrelaties zijn altijd doordrongen van een doodsbesef. Dat is juist het boeiende eraan. De liefde kan alleen maar zo diep raken omdat je weet dat het ooit allemaal voorbijgaat. Het bederft, scheurt, ebt weg. Het is voorbij. En toch is het nooit echt voorbij. Wat er niet meer is, laat een echo horen. Het leeft voort in andere dingen. Dat is de ware triomf.'
De enige persoon die Thomas kan helpen een weg te vinden uit zijn obsessieve liefde voor Judith is uitgerekend haar echtgenoot Egbert, die hij nooit kon uitstaan. Hij is de enige die inzicht kan verschaffen in de ongenaakbare vrouw die hij adoreerde en die zijn muze tot een echt mens kan maken.